Narodowe Siły Zbrojne to formacja, która powstała w okresie II wojny światowej. Do życia została powołana przez obóz narodowy. Działała w konspiracji w czasie wojny, ale także po jej zakończeniu.
Jak zaczęła się historia Narodowy Sił Zbrojnych?
Formacja ta została powołana do życia rozkazem, który w roku 1942 wydał pułkownik Ignacy Oziewicz pseudonim „Czesław”. Był on jednocześnie jej pierwszym komendantem. NSZ zostały utworzone z:
- części oddziałów wchodzących w skład Narodowej Organizacji Wojskowej;
- Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurzy;
- Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej;
- Polskiego Obozu Narodowo-Syndykalistycznego;
- Zakonu Odrodzenia Polski;
- Związku Kobiet Czynu;
- Polskich Wojsk Unijnych;
- Narodowej Konspiracji Niepodległości;
- Konfederacji Zbrojnej;
- Legionu Unii Narodów Słowiańskich;
- Młodego Nurtu;
- Załogi Partyzantów Wojskowych.
W szeregi utworzonych Narodowych Sił Zbrojnych wstąpiła także część żołnierzy Armii Krajowej.
Tymczasowa Narodowa Rada Polityczna była organem sterującym NSZ. Wrogiem Narodowych Sił Zbrojnych byli nie tylko Niemcy, ale także Związek Radziecki.
Walka
Idea Powstania Warszawskiego była krytykowana przez władze Narodowych Sił Zbrojnych. Jednak w chwili jego wybuchu żołnierze NSZ ramię w ramię walczyli w powstaniu z żołnierzami Armii Krajowej. Niektóre jednostki zwalczały także partyzantkę sowiecką. W październiku 1944 roku dowódcą NSZ został major rezerwy Zygmunt Broniewski noszący pseudonim „Bogucki”. Miesiąc później znaczna część oddziałów podporządkowana została Narodowej Organizacji Wojskowej, co dało początek Narodowemu Zjednoczeniu Wojskowemu. NSZ organizowały akcje przeciwko KBW i NKWD. Po zakończeniu działań wojennych nie wszyscy żołnierze Narodowych Sił Zbrojnych złożyli broń. Walczyli do roku 1947, kiedy to ostatecznie zostali rozbici przez komunistyczną służbę bezpieczeństwa. Przykłady akcji stoczonych przez żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych to między innymi: bitwa z esesmanami pod Olesznem, odbicie więźniów osadzonych w areszcie w Siedlcach, napad na bank w Częstochowie, starcie z żołnierzami Gwardii Ludowej pod wsią Borów na terenie powiatu kraśnickiego w województwie lubelskim, odbicie więźniów pod Jędrzejowem. To tylko kilka z licznych potyczek, które żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych stoczyli nie tylko z Niemcami, ale także z popierającymi Sowietów żołnierzami GL.
Proces
„Proces członków Organizacji Polskiej i NSZ” (tak pisała o nim ówczesna prasa) rozpoczął się 11 lutego 1948 roku. Na ławie oskarżonych zasiadł między innymi pełniący obowiązki Komendanta Głównego NSZ podporucznik rezerwy i pułkownik NSZ Stanisław Kasznica. Po trwającym zaledwie 11 dni procesie został skazany na karę śmierci. Wyrok kary śmierci otrzymał także Lech Nayman. Wyroki zostały wykonane natychmiast. Innych oskarżonych w tym samym procesie skazano na wiele lat więzienia. W sumie od roku 1946 do 1948 odbyło się szereg procesów żołnierzy NSZ, większość z nich zostało skazanych na karę śmierci. W połowie lat 50. wyszli z konspiracji ostatni żołnierze Narodowych Sił Zbrojnych.
Artykuł został przygotowany przez surgepolonia.pl
